Elke keer als ik Molly met haar stijve pootjes zo tevreden achter me aan zie trippelen vraag ik me zoveel dingen af, vragen waarop ik waarschijnlijk nooit geen antwoord zal krijgen maar ik wil ze toch stellen ondanks dat ik niet weet wie jullie zijn.
Daar is gelijk al mijn eerste vraag: wat voor soort mensen zijn jullie eigenlijk? Arm, rijk, hard werkend of werkeloos, kinderen of niet, alleen of met meerderen of doet dat er eigenlijk niet toe en komt het gewoon in alle lagen van de bevolking voor dat je op een dag je oude, kleine hondje oppakt en haar ergens, waarschijnlijk niet in jullie eigen dorp want daar kennen ze haar beslist, gewoon op straat zet en haar dan gewoon aan haar lot overlaat? Ten prooi aan alles en iedereen die haar kwaad kan doen? Auto´s, grote agressieve honden, kwaadwillende mensen, noem maar op.
Hoe gaat dat in z´n werk? Je gaat wat met haar wandelen, doet de riem los dan kan ze lekker wat rondsnuffelen en terwijl ze dat doet, lopen jullie zachtjes op je tenen weg zodat ze niet hoort dat ze op dat moment de allerbelangrijkste mensen voor haar in haar leven verliest?
Kijk je dan ook nog om naar haar wat ze doet terwijl jullie als een dief in de nacht verdwijnen? Of, als jullie met de auto zijn, stop je dan gewoon ergens bij een parkje of een beetje buitenaf, opent de deur en zet haar zo naast de auto? Ongevoelig voor dat scheve koppie van haar waarmee ze jullie vragend en niet begrijpend aankijkt terwijl ze steeds kleiner wordt omdat de afstand tussen haar en jullie alsmaar groter wordt! Probeerde ze ook nog achter jullie aan te rennen ondanks haar stijve pootjes omdat ze altijd met jullie mee mocht en waarom nu dan niet?
Op welke manier jullie je dan ook van Molly ontdaan hebben, ik blijf me afvragen of je dan gewoon terug naar huis rijdt alsof het beestje nooit bestaan heeft of doe je eerst nog even een bar aan om een biertje te nemen om opgelucht tegen elkaar te zeggen. Zo, daar zijn we mooi vanaf! Misschien ga je op de weg terug naar huis eerst nog wat boodschappen halen en hondevoer hoef je alvast niet meer te kopen!
![]()
En jullie hebben dan waarschijnlijk ook geen enkele moeite om ´s nachts gewoon lekker te slapen, jullie denken natuurlijk geen tel meer aan dat arme schepsel dat totaal verloren en wanhopig de weg terug naar haar veilige haven aan het zoeken is maar het onmogelijk weer kan vinden, dat bibbert van de kou en vooral van angst, van honger en dorst, en geen warm plekje kan vinden om haar oude lijfje te rusten te leggen. want oude hondjes slapen veel, weet je, en dat was het enige dat ze wilde, lekker warm slapen op haar eigen vertrouwde plekje. Maar nadat jullie haar zo laf op straat gedumpt hadden, was de straat de enige plek waar ze op de koude stenen kon slapen want ze werd door iedereen weggestuurd: wegwezen, vieze hond!
Want vies was ze, zeker weten, haar hele vacht was geklit en vervilt maar dat was niet háár schuld, jullie als eigenaren waren daarvoor verantwoordelijk maar zij werd er het slachtoffer van, weg, vieze hond! Weten jullie wel hoe pijnlijk zo´n vervilte vacht is voor de hond waar die vacht op zit? En dat vlooien en teken zo´n vacht heerlijk vinden om daar definitief hun verdere leven door te brengen? Dat alleen al is ernstige dierenkwelling waaraan jullie je schuldig hebben gemaakt! Jullie hadden haar veel beter moeten verzorgen!
Toen ze op een goede dag door iemand die wel gevoel had werd opgepakt en naar Scooby werd gebracht, is ze door een vrijwilligster daar van deze smerige vacht verlost en lekker in bad gedaan en toen zag ze er direct al een stuk beter uit maar ze bleef een zielig en arm hoopje hond die alles waar ze zo aan gewend was, verloren had en dat doet zo´n hondje emotioneel erg veel pijn, weten jullie dat? Nee? Nou, dan weet je het nu! Het is voor elke hond een zeer traumatisch gebeuren om van de ene op de andere dag in de steek gelaten te worden door z´n baasjes waar hij voor door het vuur zou gaan, hij zou dat nooit doen!!
![]()
Maar mijn aller belangrijkste vraag aan jullie is eigenlijk: WAAROM moest Molly nu eigenlijk weg? Ze is zo lief, aanhankelijk en dankbaar voor alles, nooit vervelend of te veel blaffen, ik noem maar wat, ik kan niks fouts aan haar ontdekken, ze wil alleen maar graag heel dicht in de buurt zijn van hen die ze vertrouwd en waar ze erg veel van houdt. Moest ze dan weg alleen maar omdat ze oud was? Ja en? Hopelijk wordt ze nog veel ouder, dat is toch geen reden om een hond de straat op te schoppen. Ze zijn dan zo aandoenlijk en afhankelijk van hun baasjes, dan beschik je over geen enkel gevoel of emotie als je zo´n klein schepseltje, maar ook een grotere hond, zomaar op straat achter kunt laten, ongelooflijk! Je weet van te voren dat ze wel 15 jaar oud kunnen worden en dat jullie als eigenaren verantwoordelijk zijn voor dit levende wezen tot aan haar laatste ademtocht. En als je die verantwoording éénmaal op je hebt genomen ben je als mens ook verplicht hieraan te voldoen, tot die allerlaatste dag! Jawel.
Of moest Molly weg omdat ze tumoren had aan haar tepels wat inmiddels door onze dierenarts Enrique was geconstateerd. Dus ze had dringend medische hulp nodig en als dank voor haar jarenlange trouw aan jullie gaan jullie er niet mee naar een dierenarts, maar smijt je haar gewoon de straat op waar haar in dit geval een pijnlijke dood stond te wachten en laten jullie haar daar gewoon wegrotten!! Hoe kún je dat over je hart verkrijgen? Geloof me, Molly heeft meer gevoel in haar piepkleine lijfje dan jullie, dat is zeker!
Als je door onvoorziene omstandigheden niet langer voor een dier kunt zorgen, zijn er meer humanere manieren te vinden dan ze simpelweg op straat te dumpen, dat wisten jullie ook wel!
Inmiddels heeft Enrique haar tumoren verwijderd en haar ook gesteriliseerd en daarna heeft ze een paar hele zware dagen gehad maar ze knapt zeer goed op en het is nu weer een gelukkig hondje aan het worden, denk ik, hoop ik. Ze loopt de hele dag achter me aan met haar stijve trippelpootjes, ze kan heel goed met de andere honden overweg en is gek met het pupje Flor wat hier ook is, daar wil ze ondanks haar hoge leeftijd, wel de hele dag mee spelen en ook de poes vind ze geweldig leuk, maar ze laat zich, ondanks haar leeftijd toch niet de kaas van het brood eten en dat weet de rest inmiddels ook en ze behandelen haar met het respect wat ze verdient!
![]()
Want weten jullie, toen iemand mij vertelde dat er een zielig en oud hoopje hond van de straat was gehaald dat door de straten van Medina del Campo zwierf en ik haar zo verloren zag in paddock 7,1 bij Scooby, had ik zo enorm met haar te doen en heb ik haar bij me genomen en in gedachten beloofd dat ze nooit, maar dan ook nooit meer dit mee zou hoeven te maken en dat ze de rest van haar hopelijk nog hele lange leventje bij ons mag blijven als ze dat zou willen, en ik denk dat ze dat wel wil.
En voor wat jullie betreft, jullie zijn niet de enigen hoor die deze traditie van het in de steek laten hooghouden. Onderzoek heeft uitgewezen dat gemiddeld in Spanje elke 3 minuten een hond in de steek gelaten wordt. Kijk maar bij Scooby wat daar binnenkomt, oude Duitse herders met grijze kopjes, oude jachthonden, galgos van soms 10 jaar, en allerlei andere oude honden en hondjes waarvoor de kans op adoptie zeer klein geworden is maar die toch nog zo veel vreugde in een huis kunnen brengen en toch ook een verzorgde en liefdevolle oude dag verdienen! Juist die ouwetjes, die hetzelfde meegemaakt hebben als Molly!
Aan al die gewetenloze mensen wil ik alleen maar zeggen dat ik wens dat jullie je kinderen met dit idee hebben opgevoed, dat iemand die oud wordt en wat gaat mankeren, je je daar niet meer druk om moet maken en ze gewoon in de steek kunt laten. Dan zouden jullie zelf wel eens een heel eenzame, oude dag tegemoet kunnen gaan en ik moet zeggen, dan hebben jullie dat verdient. Kunnen jullie zelf eens meemaken hoe dat voelt en wat jullie Molly en al die andere honden hebben aangedaan….
Een onplezierige, eenzame oude dag toegewenst van Cobie.
