Halfbloedjes en kruisingen

Ze zullen altijd halfbloedjes genoemd worden, mestiezen, met de unieke schoonheden van het kruizen van rassen en types, en dit is tegelijkertijd hun zonde; ze zijn niet zuiver, ze zijn niet volbloed, ze zijn geen galgo’s maar ze hebben wel een hart en ze verdienen een thuis waar er van ze gehouden wordt en waar ze iets hebben wat ze tot nu nog niet gekregen hebben: liefde. Ik overdrijf een beetje, we hebben deze opgehaald uit een dorp in Segovia, en ik vind het eigenlijk nogal curieus dat de afdeling Segovia, die volgens een verordening uit 1970 en dat is al even geleden dus, zelf de verplichting heeft om dieren op te halen, ons nummer afgeeft als het nummer dat je moet bellen om dieren te laten ophalen. Afijn, afgezien van dit kleine protest, Carolina en ik gingen erheen om ze op te halen bij het huis van een oudere man, die ze op zijn beurt weer had opgevangen en op zijn manier voor hen gezorgd had, wat waarschijnlijk niet onze manier was zoals er voor hen gezorgd zou moeten zijn maar we praten hier over een man van meer dan 70 jaar, en ze gaan die arme man nu opereren en daarna zal hij naar een bejaardentehuis moeten, en ik zei toch dat ik een beetje overdreef want op zijn manier heeft deze man ze echt wel liefde gegeven;  het vrouwtje was zwanger en die hebben we inmiddels gesteriliseerd. We moeten eerlijk zeggen dat toen we in het dorp kwamen en duidelijk maakten waar we voor kwamen, men heel aangenaam verrast was, waarschijnlijk heeft men nooit begrepen waarom iemand een gedeelte van zijn eigen pensioentje uitgaf om voor straathonden te zorgen, en toen die persoon door had dat hij dat niet meer kon, hij contact met ons heeft opgenomen om die zorg over te nemen.

Wat een verschil met de mevrouw die me belde omdat ze een hond, een pitbull, wilde afstaan alleen maar omdat haar schoondochter en de bazin van de hond, zwanger was geworden en bang was dat ze over de hond zou struikelen, en toen ik weigerde, werd ze ook nog eens boos en begon ze af te geven op Scooby en zei ze dat ze wel verhalen over ons in de wereld zou helpen, alsof het mij wat uitmaakt; uiteindelijk is zij degene die een hond in de steek wil laten en daar wil ze mij de schuld van geven? We zullen het beleven maar ik moest het even aan jullie kwijt want ik ben er zo boos over geworden!

Dit is dus het verhaal van Jalisco, een zwarte hond, klein en een beetje teruggetrokken, Tony; een middenmaatje en een beetje verlegen, en Polly, een vrouwtje zonder problemen, vriendelijk tegen alle mensen en honden, het verhaal van een paar mixhonden zoals er zoveel zijn maar die echt ook een plekje in jullie hart verdienen, en vooruit, waarom niet op jullie sofa?

Een omhelzing voor jullie allemaal!

Fermin

De Renaissance Fair, een ongelooflijk succes

Gedurende 3 dagen hebben we in Medina del Camp gestaan, met onze stand op de Calle Padilla. We moesten ons opsplitsen want er was deze Renaissance Fair in Medina  en een middeleeuwse markt in Cuellar, dus we moesten een tweede verkoopteam bij elkaar krijgen, bestaande uit een aantal vrijwilligers maar zonder Carolina, onze officiële sales, en uiteindelijk kon ik er niet onderuit om het grootste gedeelte van de tijd daar te zijn, en dat is eerlijk gezegd niet een van mijn meest favoriete dingen.

Het was ontzettend warm maar een ongelooflijk succes, en dan heb ik het over de fair maar ook door de duizenden mensen die langs de stand van Scooby kwamen (ik overdrijf wel maar echt maar een klein beetje!). We hadden 3 galgos daar waaronder Sara en twee reutjes die geweldig waren. Alle kinderen wilden ze aanraken, ze zijn in die paar dagen meer aangehaald dan in hun hele leven tot nu toe, ze werden geaaid, omhelsd, ze kregen kusjes en sommige gingen zelfs onder ze liggen, er werden duizenden foto’s van ze gemaakt en eentje kwam zelfs bij ze slapen, bij wijze van spreken dan. We hadden natuurlijk onze verkoopitems en we hadden ook een paar van onze jonkies meegenomen, kittens zowel als puppies, en ik heb wel duizend keer het verhaal verteld over wat Scooby doet en hoe goed deze galgo’s zijn als huisdier. En omdat de hitte af en toe ondraaglijk was, heb ik deze dagen doorstaan met koude biertjes en mojito’s, wat me aan de ene kant wat gezelliger en losser maakte zodat ik meer kletste, maar wat er ook voor zorgde dat mijn “buikje” weer een paar centimeter gegroeid is, maar ach, je kunt niet alles hebben!

Een paar jaar geleden vroeg een Amerikaanse vriendin genaamd Pat me: Fermin denk je dat het lot van de galgos ooit zal veranderen in Spanje?   Nu kan ik zeggen ja, dat de dingen die ik deze dagen heb gezien in Medina me doen geloven dat het mogelijk is, dat het enkel een kwestie is van tijd en moeite,  dat er altijd idioten zullen blijven rondlopen, maar dat Spanje zeker aan het veranderen is.

Een van de andere dingen van deze fair die ik wil benadrukken is dat er meer mensen dan ooit in Medina waren, het was goedkoop en het was niet nodig hier dieren voor te misbruiken. Er waren geen activiteiten met stieren zoals het rennen door de straten of iets wat er op leek, wat voor mij onweerlegbaar bewijs is dat wanneer men een beetje z’n verstand gebruikt, de dingen goed zullen komen, er komen mensen naar het dorp en je hoeft er geen dieren voor te misbruiken. Misschien een goed advies voor alle burgemeesters die nog steeds het argument gebruiken dat zonder stieren er geen mensen naar het dorp komen, dat is dus echt niet waar.

Groeten

Fermin

Video: http://www.youtube.com/watch?v=QxHxGtN9x94

Bureaucratie

Dit wordt maar een korte update want ik wil natuurlijk niet dat jullie het lezen zat worden, maar een tijdje terug vertelde ik over de groene auto die we gekregen hadden en de problemen die we hadden met de Spaanse regelgeving.  Dit keer wil ik jullie over een ander bureaucratisch probleem vertellen, in de hoop dat iemand dit leest en ons zou kunnen helpen zodat we niet steeds geld blijven weggooien.

Dit heeft te maken met de identificatie van de dieren en sinds er nieuwe regelgeving is, moeten we, voor we ze kunnen inenten tegen hondsdolheid, de honden identificeren en registreren in de Siacyl database en hier zit het probleem want voor we vervoer kunnen regelen voor onze honden in Europa, moeten we ze in dit systeem registreren en dan 1 a 2 weken later weer uitschrijven want dan gaan ze naar een ander land, en als de identificatie tags dan arriveren zijn de honden hier allang niet meer.  En op deze manier gooien we gemiddeld 7 euro per hond weg, en als je dat vermenigvuldigt met het aantal tags die je op de foto ziet, dan komt het op een behoorlijk bedrag dat we gewoon kwijt zijn, alleen maar vanwege de regelgeving.  Als we dit zouden kunnen besparen denk ik dat we zomaar 25000 kilo voer extra zouden kunnen kopen.

Dus, als iemand van jullie een goed idee heeft om dit te voorkomen, laat me dit dan weten want iedere keer als er een envelop met identificatie tags binnen komt, dan breekt mijn hart als ik denk hoeveel zakken voer we daar van hadden kunnen kopen.

Groeten

Fermin

De woede die blijft.. veterinaire cases die dringend hulp nodig hebben.

Deze keer ga ik jullie lastig vallen, ik weet het,  we hebben jullie hulp nodig. We zullen alles doen om deze dieren te helpen maar we hebben jullie steun nodig om dat te doen. Een paar regels voor elk geval maar ik zal binnenkort met een uitgebreide versie komen per dier.

Aida

Een Doberman gevonden in Cigales. Hij heeft een chip dus we gaan zijn eigenaar aangeven bij de politie voor verwaarlozing en doorlopende mishandeling. Hij heeft natuurlijk verzorging nodig  en ik zal maar niet zeggen wat ik denk van zijn eigenaar want anders kom ik zelf in de bak.

Kelly

Werd gevonden nadat ze was aangereden, ze heeft al een operatie achter de rug maar ze heeft er nog een nodig. Ze heeft nieuwe platen nodig omdat deze gevouwen moesten worden om haar poot te redden.

Dwarf

Dit is een galgomix die me sterk deed denken aan een stel die we een aantal jaren geleden hebben gered, en dat waren er zeven, dus vandaar de naam. Zoals je kunt zien, nog een die aangereden is en nog een dure operatie om de poot te redden.

Silvia

Deze hebben ze aan onze poort vastgeboden achtergelaten met een kapotte poot, maar gelukkig waren er getuigen en we hebben de nummerplaat van de auto dus dit wordt wederom aangifte bij de politie van mishandeling en verwaarlozing, maar voorlopig wordt dit weer een dure operatie.

Dit is slechts een rijtje van onze meest dringende gevallen, als je een van hen zou kunnen helpen, doe dat dan alsjeblieft en geef aan voor  welke hond  je donatie bestemd is.  Dank je wel vanuit het diepst van mijn hart en let wel: ik zal voor elke hond een uitgebreid artikel schrijven.

groeten, Fermin

Het laatste nieuws

Het is zomer nu en we hebben vakantie dus dat geeft me tijd jullie te vertellen waar we de laatste tijd druk mee zijn geweest. Zoals altijd is dat een hele waslijst van heel verschillende dingen dus ik zal een overzichtje geven van de verbeteringen die we in Medina hebben gemaakt en binnenkort in Valladolid.

We hebben een nieuw gebouw geopend, direct bij de ingang van Scooby dat gaat dienen als onze Scooby winkel. We hebben deze precies bij de ingang gemaakt zodat alle bezoekers er wel langs moeten en daar iets kunnen kopen. Ik denk dat dit een investering is die snel profijt gaat brengen. Ik kan alvast verklappen dat we binnenkort ook een nieuwe online shop openen met een groter assortiment, maar dat zal nog wel met de nodige toeters en bellen worden aangekondigd,  in ieder geval wordt het officieel geopend op de openhuis dag, maar daar komt nog een nieuwsitem over.

In het zelfde stuk hebben we een paar parasols neergezet zodat onze vrijwilligers en bezoekers in de schaduw kunnen zitten en er wat eten en drinken. We zorgen natuurlijk goed voor onze dieren maar we moeten ook goed zorgen voor de mensen die voor onze dieren zorgen! We hebben het stuk, het terras zeg maar,  al twee keer gebruikt, een keer bij een maaltijd die werd georganiseerd voor de vrijwilligers die hadden geholpen bij de Dag van het Gezelschapsdier, en een keer tijdens onze openhuis dag.

En natuurlijk hebben we dan nog een hele hoop verbeteringen aangebracht voor de belangrijkste hier, onze dieren, zoals het nieuwe puppy verblijf waar ik al over verteld had, tot de complete renovatie van Cattery I waar van onder tot boven betegeld is, en waar er nieuwe planken en bedden zijn geinstalleerd, we hebben de voedingsplekken gescheiden van het zand buiten zodat het een stuk hygienischer is en makkelijker schoon te maken en een flink aantal mensen was er al heel lovend over. En in deze Cattery plaatsen we alleen katten waarvan het bloed getest is, die ziektevrij zijn en ingeent, met andere woorden, klaar om geadopteerd te worden.

We hebben schaduw aangebracht in patio 7 op de plekken waar er geen schaduw was, we hebben daar pergola’s geplaatst en een afdakking.

We gaan verder met de renovatie van patio’s 7-1, 7-2 en 7-3 maar daar vertel ik jullie later nog over, we zijn bezig met de boerderij, we zijn de kennels aan het renoveren in Valladolid en nog een heleboel andere dingen waar ik jullie verder nog wel over zal vertellen, maar bedenk alsjeblieft dat dit alles niet mogelijk zou zijn zonder jullie steun en bijdragen, dus heeeeeeeeeel veel dank hiervoor, en ik hoop dat zolang de crisis het toestaan jullie ons zullen blijven steunen zodat wij kunnen doorgaan het leven van onze huurders te verbeteren. 

Dank je wel en tot snel. Fermin

Zita

Zita is een prachtige Galgo die zich gedraagt als een puppie, ondanks dat ze vijf jaar oud is. Ze woont op dit moment bij de Virtueel Adoptie-oudjes omdat ze werd gepest in haar paddock en werd gebeten. Elke morgen ga ik naar ze toe om hen wat lekkers te geven en als ik de paddock binnen kom dan rent ze en springt ze als een blije pup. Soms springt ze zelfs over de andere honden heen uit blijdschap. Ik kan haar aaien, maar wel maar heel kort. En ze pakt de koekjes pas als ik ze op de grond achter me leg, ze is nog niet zeker genoeg om ze uit mijn hand te pakken. Zita is in mijn ogen een hele mooie Galgo, zelfs met haar littekens en ze is een vrolijke meid die jou uiteindelijk helemaal zal vertrouwen, omdat ze er voor open staat en altijd kwispel als ze jou ziet.

Zak met botten...

Nee, nee en nog eens nee, ik ga hem echt geen zak met botten noemen hoewel het arme beestje wel extreem mager is, maar ik zit hier al een tijd te denken hoe we hem moeten noemen en het enige wat in me opkomt is Sebastian, dus als jullie niet met iets beters komen, dan gaat het Sebastian worden. En dan hoor ik jullie denken, wat  is dat dan verdorie met die Sebastian, hoewel, dat denk ik niet want jullie zijn een stuk beter opgevoerd dan ik, en ik werk tenslotte nog op een school ook, maar je zult wel denken wat is er dan met Sebastian , en misschien ook niet, misschien wil je het wel helemaal niet weten wie Sebastian is. Ergens denk ik dat niet dus.. tadaaa... hierbij presenteer ik jullie: Sebastian! 

Sebastian is een prachtige kleine zwarte galgo reu met wat witte strepen die zorgen dat hij er absoluut schattig en speciaal uitziet. En het is niet alleen dat, hij heeft ook nog eens een goed karakter en is aanbiddelijk. Sabine en ik hebben hem opgehaald uit Moriscos, een klein dorpje in Salamanca, waar we heen gingen met de auto die door LSF gedoneerd was, en nu eindelijk legaal is, en onze vrienden van LSF mogen trots zijn op hun auto die dit keer voor zijn eerste echte reddingsactie gebruikt werd en dat was dus niet minder dan de redding van Sebastian!  Maar affijn, weer terug naar het onderwerp anders begint Conny te klagen dat ik klink als een politicus, dat ik een hoop vertel maar weinig zeg, en Conny is een van onze uitstekende vertalers, dank je wel!

In ieder geval, het arme beest was daar in Moriscos, en leek wel op een zak met botten, die een hele tijd zonder voedsel was geweest en met wonden aan de poten omdat hij al zo lang aan het zwerven was. Op de terugweg in de auto moest Sabine hem steeds aanhalen omdat het de enige manier was om ‘m rustig te krijgen, zodat ik in ieder geval de kans kreeg om te rijden.

Toen we in Medina aankwamen en hem onderzochten bleek dat hij geen chip had en om eerlijk te zijn, als we zo’n prachtige hond als Sebastian vinden hoop ik juist dat ze geen chip hebben anders moeten we hem terugbrengen naar misschien weer zo’n jager waar hij een slechter leven zou hebben dan hij bij ons kan krijgen. Dus, dit is Sebastian, hij is nu nog bij ons maar spoedig bij jou thuis!

Groeten

Fermin

Een grote reep Chocolade

Er is een hond bij Scooby die niet de meest knappe hond is hier. Hij is geen kleine hond, maar ook geen grote hond. Nou ja, dat hangt er vanaf hoe je het bekijkt. Chocolate is niet groot, maar hij is wel dik. Flink dik. Ik heb altijd al een zwak gehad voor lelijke hondjes en ik ben nu hopeloos verliefd op Chocolate, dus dat zegt wel iets over zijn uiterlijk..

Chocolate was twee jaar geleden vanuit Scooby geadopteerd toen hij nog een schattig chocolade bruin puppy was. In de twee jaar die daar op volgden kreeg hij in ieder geval genoeg te eten. Tot hij werd terug gebracht naar Scooby omdat zijn eigenaar kleiner ging wonen en hij niet in het nieuwe huis zou passen..

Chocolate is een hond die jou even moet leren kennen. De eerste dagen is hij wat bang en moet jij hem overtuigen van het feit dat je hem geen pijn wilt doen, maar juist wilt knuffelen. Hierbij is eten een prima overtuigingsmiddel. Maar zodra hij jou vertouwt is hij een hele leuke hond! Hij is gek op knuffels, hij is niet geinteresseerd in katten (wel in kattenvoer..), hij vindt wandelen heerlijk, hij is goed aan de lijn en is gek op tennisballen. De tennisbal past amper in zijn mond, maar als je de bal gooit rent hij er vrolijk achteraan, pakt de bal, kijkt je aan en laat de bal weer vallen. Het apporteren heeft hij duidelijk nog niet helemaal onder de knie, dus wandel ik maar naar hem toe om de bal te pakken en weer weg te gooien. Zo krijgen we beiden lichaamsbeweging.

Mijn ¨knappe¨ vriendje zoekt een thuis waar hij wel past en waar hij misschien op dieet kan gaan?

De Residencia krijgt een make-over

 De Residencia, een kleiner asiel van Scooby in Valladolid krijgt een make-over. Nadat de muren een tijdje geleden wit waren geverfd, zijn nu de vloeren aan de beurt. De betonnen vloeren waren kapot, vies en hadden flinke scheuren. Er groeiden planten in de scheuren, de uitwerpselen bleven er in zitten. Dit was een nachtmerrie om schoon te maken. Twee aardige bouwers zijn nu onder de brandende zon aan het werk om de kennels vlak te maken. De nieuwe vloeren zijn makkelijk schoon te maken en het ziet er weer netjes uit. En de honden leven gelukkiger in een schone omgeving.

Ongelooflijk maar waar

We zijn 6 maanden verder, de auto die ons was gegeven door Levriers sans Frontiers (en dank je wel nogmaals LSF voor deze geweldige gift), nou zoals ik al zei, na 6 maanden van aaneensluitende bureaucratische gevechten met de ambtenaren  in functie, zowel met de Belastingdienst als de Rijksdienst voor het wegverkeer, hoe vaak we het ze ook hebben proberen uit te leggen, dat het een donatie betrof, we kregen het gewoon niet voor elkaar en hebben we de auto in moeten voeren als een gewone verkoop/aankoop situatie. Nog een hoop andere stomme dingen maar daar ga ik nu even niet op in want we hebben nog een volgende probleem op te lossen: de bestelbus die Merel ons gaf. Het is moeilijk uit te leggen aan al de mensen buiten Spanje die ons dit geven maar dat is de bureaucratie die we hier hebben, en zelfs de crisis verandert daar niets aan; alles wat maar een klein beetje afwijkt van de standaard is onmogelijk en wordt een lijdensweg om voor elkaar te krijgen.

Groeten, Fermin

Chica en Punky – 2 teefjes uit Salamanca

Enige tijd geleden kregen we een telefoontje dat er een teefje op straat leefde in de provincie Salamanca en ze werd regelmatig met hagel beschoten. Een dame in het dorp had haar in huis genomen om te voorkomen dat ze gedood zou worden. Natuurlijk reden we meteen hiernaar toe om haar op te halen. Ze heet nu Chica.

In het begin was Chica erg bang en was niet op haar gemak met al die mensen om haar heen. Het is duidelijk dat ze slechte ervaringen heeft. Maar na een paar dagen begon ze wat te ontdooien, ze verwelkomde onze bezoekjes, begon te kwispelen en kwam heel blij naar de deur, als ze wat lekkers kreeg. Binnenkort verhuist ze naar een opvanggezin waar ze echt verwend zal worden.

Dezelfde dame die Chica had gered, heeft later een middelslag zwart teefje opgenomen die dezelfde slechte behandeling kreeg. We zijn er weer naar toe gegaan en hebben haar ook opgehaald. Ze heet nu Punky en heeft zich lekker geïnstalleerd in Scooby. Punky ziet er grappig uit, ze heeft een ruwharige vacht en grote, rechtopstaande oren. Net als Chica, was ze erg verlegen de eerste 2 – 3 dagen, maar nu laat ze zich aanraken, aaien en laat ze zich verwennen met extra hapjes. Als ze wordt opgetild, dan voel je dat ze dat nog wat spannend vindt, maar daarna geniet ze van haar dagelijkse dosis knuffels.

We zijn nu op zoek naar een thuis-voor-altijd voor beide lieve meisjes, een plek waar ze hun leven op straat kunnen vergeten. Misschien bij u thuis?

Video: Chica net na haar aankomst in  Scooby.

http://www.youtube.com/watch?v=CuEoEogRyHM&feature=youtu.be

Video Microscoop voor Scooby

Met dank aan Motic Europe, de Scooby veterinaire kliniek heeft nu de beschikking over een nieuwe digitale video microscoop die ons in staat stelt een goede kwaliteit zorg aan onze patienten te kunnen blijven geven en onze educatieve missie te kunnen uitbreiden naar de studenten van de Universiteit van Zaragoza en de Ohio State University. Deze video microscoop stelt ons in staat om beelden te projecteren op een computerscherm of via een digitale projector voor grotere aantallen toeschouwers.

We willen hierbij graag Motic Europe bedanken en vooral Ricard Tomas die dit mogelijk hebben gemaakt!

Guilermo Couto/Ohio State University

Onze vondelingen Mickey en Mouse

Toen Marcos, een van onze medewerkers, gisterochtend bij Scooby aankwam, vond hij een doorweekte kartonnen doos naast de auto van Fermin. Hij wilde het bijna weggooien met de rest van het bouwmateriaal toen opeens twee kleine galgo jongetjes hem vanuit de doos aankeken met grote ogen, die zoals het eruit zag de hele nacht in de doos hadden doorgebracht. Wederom had weer iemand z’n pups bij de Scooby ingang achtergelaten. Op een regenachtige avond met onweer en al, dus de twee werden eerst meegenomen naar het kantoortje om op te warmen in een lekker bed. Ze vonden het prachtig daar in hun nieuwe bedje en wilden niet meer weg. Het was waarschijnlijk het eerste zachte bedje in hun jonge leven. 

Voor ons werd het werken iets moeilijker gisteren want we konden niet ophouden met kijken naar onze twee nieuwe kantoormedewerkers.. ze zijn zo schattig! 

Onze vondelingen hebben we Micky en Mouse genoemd, ze wonen nu in het nieuwe puppy huis en wachten op een familie die ze mee naar huis neemt om ze nooit meer te laten gaan.